| بررسی تاثیر تجویز تحت مزمن پیپرین بر رفتار شبه اضطرابی در موشهای دیابتی |
| کد مقاله : 1568-MVTCONF |
| نویسندگان |
|
حکیمه گاوزن *1، حسین نجف زاده2، امیرعلی کاشانی3، فاطمه ابراهیم نژاد3، محمدامین مشایخ پور4 1عضو هیئت علمی دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین آمل 2عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل 3دانشگاه آزاد اسلامی وتاحد آمل 4دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین آمل |
| چکیده مقاله |
| دیابت از اختلالات غدد درونریز است. وقوع همزمان اضطراب و دیابت به عنوان یک چالش مهم شناخته شده است. همچنین درمان با داروهای ضداضطراب رایج دارای عوارض جانبی می باشند، بطوریکه کنترل قند خون را در افراد دیابتی مختل سازند. بنابراین یافتن درمان های موثر ضروری است پیپرین، آلکالوئید اصلی جدا شده از فلفل سیاه است که دارای پتانسیل درمانی در دیابت و اختلالات سیستم-عصبی میباشد. در این مطالعه تاثیر پیپرین بر رفتارهای شبه-اضطراب در موشهای دیابتی بررسی شد. مطالعه در 3گروه 6تایی از موشهای صحرایی نر انجام شد. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین STZ ۶۰ میلی گرم/کیلوگرم القا شد. هیپرگلیسمی ۷۲ساعت پس از تجویز STZ و در پایان دوره درمان توسط گلوکومتر در سرم بررسی شد. گروهها شامل: کنترل (تزریق حلال توئین80 ده درصد)، دیابتی (تزریق STZ و حلال) و پیپرین (تزریق خوراکی ۲۰میلی گرم/کیلوگرم و تزریق STZ) بوده است. تیمار بصورت خوراکی به مدت 3 هفته انجام شد. سپس زمان حضوردربازوی باز در آزمون ماز بعلاوهای شکل ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تجویز پیپرین (20 میلیگرم/کیلوگرم) در موش های دیابتی منجر به کاهش معنیدار سطح گلوکز خون شده است (0.001P˂). تجویز استرپنوزوتوسین منجر به کاهش معنیدار در مدت زمان حضور در بازوهای باز در مقایسه با گروه کنترل شد (0.001P˂). تجویز پیپرین (20 میلیگرم/کیلوگرم) در موش های دیابتی منجر به افزایش معنیدار در مدت زمان حضور در بازوهای باز در مقایسه با گروه STZ شد (0.01P˂). بنابراین پیپرین میتواند جهت جلوگیری از اضطراب ناشی از دیابت در افراد و حیوانات مبتلا به دیابت تیپ2 تجویز شود. |
| کلیدواژه ها |
| اضطراب، ، دیابت، آزمون ماز بعلاوه ای شکل، استرپتوزوتوسین، پیپرین |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
