| بررسی جامع لپتوسپیروز |
| کد مقاله : 1509-MVTCONF |
| نویسندگان |
|
علی بهروز نرگسی *1، آیناز دشتی‌پور1، علی فلاح‌نژاد1، پارسا فرزام2 1دانشجوی دکترای رشته دامپزشکی دانشکده دامپزشکی واحد کرج دانشگاه آزاد اسلامی کرج استان البرز 2دانشجوی دکترای رشته دامپزشکی دانشکده دامپزشکی واحد کرج دانشگاه آزاد اسلامی کرج استان البرز |
| چکیده مقاله |
| لپتوسپیروز یک بیماری مشترک میان انسان‌ها و حیوانات می‌باشد. عامل لپتوسپیروز باکتری گرم منفی لپتوسپیرا است. سویه‌های بیماری‌زای لپتوسپیرا در دماهای بالا فعالیت بیشتری دارند و لپتوسپیراهای ساپروفیتیک در دماهای پایین‌تر رشد می‌کنند. تماس مستقیم و یا غیرمستقیم انسان‌ها با حیوانات عامل مهم انتقال این بیماری به انسان‌ها است. لپتوسپیروز می‌تواند بر عملکرد ریوی، کبدی و کلیوی انسان، سگ‌ها و سایر حیوانات موثر باشد. بزرگ شدن کبد، التهاب لوله گوارش و همچنین زردی در اکثر موارد ابتلا دیده می‌شود. در سگ‌های مبتلا به لپتوسپیروز، در تشخیص برخی اختلالات بالینی و تحت بالینی از تصویربرداری نیز استفاده می‌شود که بسته به سرووار و اینکه بیماری حاد یا مزمن باشد متفاوت است. تشخیص به کمک تست آگلوتیناسیون نیز امکان پذیر اما دشوار است و سایر تست‌های موجود نیز نقش غربالگری دارند. تست Polymerase chain reaction (PCR) نیز برای شناسایی لپتوسپیرای بیماری‌زا برای سگ‌ها موجود است. اساسی ترین روش‌های کنترل و پیشگیری لپتوسپیروز شامل کاهش جوندگان، واکسیناسیون، بهسازی محیط و آب‌ها و رعایت بهداشت فردی می‌باشد، در گله‌ها و محیط‌های پرخطر، از داکسی‌سایکلین خوراکی برای پیشگیری از وقوع و همه‌گیری لپتوسپیروز استفاده می‌شود. واکسیناسیون باید با توجه به سویه‌ی غالب در منطقه مورد نظر انجام شود. درمان به کمک آنتی‌بیوتیک‌ها انجام می‌شود که غالبا پنی‌سیلین مطلوب ترین گزینه می‌باشد و همچنین در موارد حساسیت دارویی از تتراسایکلین استفاده می شود. |
| کلیدواژه ها |
| لپتوسپیروز، لپتوسپیرا، انسان‌ها، سگ‌ها، واکسیناسیون، آنتی‌بیوتیک‌ها |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
