| مطالعه مقایسه ای اسید لاکتیک و اتانل و فسفات بافر سالین به عنوان حلال های سبز برای الکتروریسی کلاژن دم موش صحرایی در ساخت مواد زیستی |
| کد مقاله : 1498-MVTCONF (R1) |
| نویسندگان |
|
طاهره مهرورز1، حمید مهدوی2، عباس پرهام *3 1دانشجوی دکتری تخصصی فیزیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد 2گروه سیستم های نوین داروسازی، پژوهشکده علوم، مؤسسه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران. 3گروه تحقیقاتی زیست شناسی سلول های بنیادی و پزشکی بازساختی، پژوهشکده بیوتکنولوژی، دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران. |
| چکیده مقاله |
| این پژوهش به بررسی داربست الکتروریسی شده با استفاده از حلال‌های ملایم می‌پردازد. یکی از اهداف مهندسی بافت ساخت داربست مناسب از یک ماده زیستی و فراهم کردن یک محیط مساعد برای هدایت رشد سلولی و بازسازی بافت جدید است. کلاژن یکی از مواد مناسب در ماتریکس خارج سلولی است و فراوانترین نوع پروتئین کلاژن نوع I و بیش از 70 درصد از کل کلاژن را تشکیل می‌دهد. الکتروریسی روشی است در جهت ساخت داربست‌های با قطر الیاف کنترل شده از قطر چند میکرون تا سطوح زیر میکرون می باشد که می‌توان به لحاظ استحکام پشتیبانی ساختاری نمود و در عین حال، استفاده از حلال مناسب چالش هایی وجود دارد حلال هایی حاوی ترکیبات فلوئور دار این نگرانی را در مورد دناتوره شدن کلاژن بوجود می‌اورد و زمانی که کلاژن الکتروریسی می‌شود ساختار کریستالی خود را از دست می‌دهد. در اقدام اخیر استفاده از حلال جایگزین که ملایم تر بوده و سبب حفظ یکپارچگی کلاژن پس از محلول شدن و الکتروریسی می‌باشد در این پژوهش کلاژن با منبع دم موش صحرایی با دو حلال ملایم شامل اتانول به همراه فسفات بافر سالین و نیز اسید لاکتیک محلول شده و به همراه یک پلیمر حامل پلی ونیل الکل PVA الکتروریسی شدند. الیاف بدست امده با میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM و نیز طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان می‌دهد استفاده از اسید لاکتیک در اندازه و قطر الیاف مناسب تر بوده. |
| کلیدواژه ها |
| کلاژن، الکتروریسی، اسید لاکتیک، PBS، اتانول، PVA. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
