مطالعه اثرات داربست سه بعدی پلی لاکتیک اسید-پلی کاپرولاکتان-هیدروکسی آپاتیت بر روی ترمیم نقیصه بحرانی استخوان رت به تنهایی و همراه با داروی زولدرونیت
کد مقاله : 1474-MVTCONF
نویسندگان
سونیا ساهویه1، احمد عریان2، شادی حسن آجیلی2، مسعود نعمتی نژاد *3
1دانشگاه بابل
2دانشگاه شیراز
3دانشجوی مقطع دکترای تخصصی کلینیکال پاتولوژی دانشگاه شیراز
چکیده مقاله
پژوهشگران بسیاری درصدد یافتن عامل مناسبی برای ترمیم شکستگی های بزرگ بافت استخوان هستند. بدین‌منظور این مطالعه به ارزیابی توانایی داربستی با پلی‌لاکتیک اسید-پلی‌کپرولاکتون- هیدروکسی‌آپاتیت بر روی ترمیم استخوان در کنار داروی زولدرونیت پرداخته است. چهل سر رت نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار دسته تقسیم شدند: گروه اول نقیصه خالی، گروه دوم اتوگرفت، گروه سوم نقیصه پر شده با داربست و گروه چهارم نقیصه پر شده با داربست همراه با داروی زولدرونیت. نقیصه‌ها با اره الکتریکی استخوان‌بُر روی استخوان رادیوس ایجاد شد و استخوان اولنا دست نخورده باقی ماند. در دو بازه زمانی 40 و 80 روزگی یوتانایز انجام شده و آنالیز تصاویر رادیولوژی و سی تی اسکن و ارزیابی بیومکانیک (میزان استرس، سختی و بارکنش نهایی) نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه‌های داربست‌-زولدرونیت و اتوگرفت نسبت به گروه کنترل منفی وجود داشت (P<0.01). همچنین مشاهدات هیستوپاتولوژی و هیستومورفومتریک حاکی از آن بود که گروه‌های اتوگرفت و داربست-زولدرونیت بیشترین میزان تشکیل بافت استخوان جدید را در مقایسه با سایر گروه‌ها داشتند (P<0.01). در مطالعات ایمونوهیستوشیمیایی نشان داده شد که مارکر استئوکلسین در گروه‌های داربست-زولدرونیت و اتوگرفت نسبت به گروه درمان نشده تغییرات معنادار بهتری بر روی بازسازی بافت استخوان داشته‌ (P<0.05) و در خصوص مارکر CD31 گروه زولدرونیت-داربست با گروه داربست تفاوت معناداری نداشت. به طور کلی نقش داربست پلی لاکتیک اسید-پلی کاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت در ترمیم نقیصه‌های استخوان حاکی از پتانسیل بالایی بوده که در صورتیکه با داروی زولدونیت همراه شود به خوبی بازسازی استخوان را در حد درمان اتوگرفت ایجاد خواهد کرد.
کلیدواژه ها
استخوان رادیوس، رت، ترمیم استخوان، داربست پلی لاکتیک اسید-پلی کاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت، زولدرونیت
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر