| مروری بر مدلهای حیوانی آنسفالومیلیت خودایمن تجربی مورد استفاده برای مطالعات کرم‌درمانی و رویکردهای آینده |
| کد مقاله : 1389-MVTCONF (R1) |
| نویسندگان |
|
مهسا شه بخش *1، فاطمه جالوسیان2، سید حسین حسینی2 1دانشکده دامپزشکی. دانشگاه تهران 2دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله |
| مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری التهابی است که باعث تخریب غشای میلین در سیستم عصبی مرکزی می شود. بیش از دو میلیون نفر در جهان مبتلا به ام اس هستند. دو مورد از مهم ترین عوامل در ایجاد ام اس افزایش سطح سیتوکین های وابسته به Th1 و Th17 و کاهش سلول های T تنظیمی (تنظیمی T) و سیتوکین های مرتبط با آنها است. این عوامل نقش کلیدی در طراحی مدل های آزمایشگاهی مولتیپل اسکلروزیس دارند. قرار گرفتن در معرض عوامل عفونی با تعدیل سیستم ایمنی می تواند خطر ابتلا به بیماری های خود ایمنی را کاهش دهد. مدلهای حیوانی گامی جدایی‌ناپذیر و ضروری برای توسعه مطالعات بر روی تاثیر درمانی محصولات کرمی بر مدل آنسفالیت خودایمن تجربی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کاربرد مدلهای EAE در مطالعات MS و معرفی بهترین مدل برای کرم‌درمانی انجام شد. در این مطالعه مروری بر داده های منتشر شده با موضوع مدلهای تجربی آنسفالیت خود ایمن در مطالعات کرم درمانی در پایگاه‌های PubMed، Science Direct و Scopus از سال 2003 تا 2024 انجام شد. یک مدل حیوانی معتبر می تواند به درک مکانیسم های ایمونوپاتوژنز ام اس و بهبود تحقیقات در مطالعه تاثیر کرم‌درمانی کمک کند. EAE یکی از قدیمی‌ترین و رایج‌ترین مدل های آزمایشی MS است. این مدل در واقع چهره خودایمن بیماری را نشان می‌دهد. متداولترین مدل تجربی MS که در مطالعات کرم‌درمانی مورد استفاده قرار گرفته است القای EAE موش C57 با استفاده از آنتی‌ژن Myelin Oligodendrocyte Glycoprotein (MOG) است. مطالعات مختلف این مدل را به شدت توصیه می‌کنند. |
| کلیدواژه ها |
| مولتیپل اسکلروزیس، آنسفالومیلیت خودایمن تجربی ، مدل حیوانی، کرم‌درمانی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
