مروری بر داروهای موثر بر بازکردن سرویکس قبل از تلقیح سرویکال در میش
کد مقاله : 1306-MVTCONF
نویسندگان
فاطمه دوبرا *1، علیرضا حمیصی2، عرفان مطلوب سلماسی3، مهدی سلطانی سیف3
1گروه تریوژنولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه
2دانشجوی دکتری تخصصی دامپزشکی گرایش مامایی و بیماری های تولید مثل دام گروه تریوژنولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه استان آذربایجان غربی
3دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه
چکیده مقاله
تلقیح مصنوعی (Artifacial Insemination) ابزاری موثر برای غلبه بر محدودیت تولید مثل فصلی در نشخوارکنندگان کوچک و به حداکثر رساندن توسعه ژنتیک برتر می‌باشد. مشکل اصلی تلقیح سرویکال، ساختار لوله‌ای فیبری بسیار پیچیده‌ی دهانه رحم میش است که عبور آسان از طریق سرویکس و رسوب داخل رحمی با استفاده از سوندهای تلقیح را ناممکن می‌کند. راه حل غلبه بر این مشکل، طراحی روشی برای بازکردن سرویکس قبل از تلقیح می‌باشد. باز شدن دو چین‌ خلفی سرویکس که منقبضترین چین‌ها می-باشند برای عبور سوند کافی است. از داروهایی که محققان برای بازکردن سرویکس استفاده کرده‌اند می‌توان به اکسی‌توسین، ایزوسوربید مونونیترات، میزوپروستول، اینترلوکین-8 انسانی، رلاکسین، کارازولول، پروسیتوکین‌ها و استرادیول اشاره کرد. از بین تمام مواد شیمیایی مورد استفاده، PGE1 یا PGE2 نتایج رضایت‌بخشی را در باز کردن سرویکس و نرخ باروری پس از تلقیح در فصل تولیدمثل یا خارج از فصل تولیدمثل در میش‌ها نشان داده‌است. پروستاگلاندین Eباعث شل شدن عضله صاف و تولید گلیکوزآمینوگلیکان در داخل سرویکس می‌شود. هیالورونان نوع غالب گلیکوزآمینوگلیکان است که توسط پروستاگلاندین Eدر سرویکس سنتز می‌شود. انباشته شدن هیالورونان و مولکول‌های آب بین الیاف کلاژن باعث تجزیه الیاف کلاژن می‌شود. میزان هیالورونان در سرویکس قبل از افزایش هورمون LH در حد بیشینه خود است که به باز شدن دهانه رحم مربوط است. Cervidil®، یک داینوپروستون (PGE2) واژینال با مکانیسم آزادسازی آهسته می‌باشد، که توانایی خود را در بازکردن سرویکس در میش‌ها بدون اثرات منفی بر روی انقباضات رحمی نشان داده‌است. در نتیجه تجویز پروستاگلندینE قبل از تلقیح سرویکال باعث افزایش نرخ باروری در میشهای همزمان شده می‌شود.
کلیدواژه ها
تلقیح سرویکال، بازکردن سرویکس، Cervidil، میش
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر