رویکرد درمانی ژل رویال بر اختلالات رفتاری، شاخص های استرس اکسیداتیو و تغییرات بافتی در هیپوکامپ موش های صحرایی به دنبال مواجه استنشاقی با زایلن
کد مقاله : 1234-MVTCONF
نویسندگان
کاوه خزائیل *1، عباس صادقی2، شیما حسینی فر2، معصومه عزتی گیوی2، زهره قطب الدین3، رضا جهانگیری2
1گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز ، ایران
2گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، خوزستان، ایران
چکیده مقاله
قرار گرفتن در معرض زایلن به‌عنوان یک عامل مخرب بر عملکرد عصبی در مدل‌های انسانی و حیوانی در نظر گرفته می‌شود. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی قوی ژل رویال، تجویز آن می‌تواند در محافظت از هیپوکامپ مؤثر باشد. هدف این مطالعه، ارزیابی نقش محافظتی ژل رویال در برابر اختلالات هیپوکامپ و تغییرات رفتاری ناشی از زایلن انجام بود. در این مطالعه، 24 سر موش صحرایی نر بالغ ویستار به‌طور تصادفی به چهار گروه کنترل، ژل رویال، زایلن و زایلن+ژل رویال تقسیم شدند. از روش استنشاقی برای قرار دادن موش ها در معرض زایلن به مدت 6 ساعت در روز با دوز ppm1000 استفاده شد و ژل رویال (200 میلی‌گرم/کیلوگرم) به صورت خوراکی تجویز شد. پس از 8 هفته، حافظه فضایی و سطح اضطراب مورد ارزیابی قرار گرفتند. از روش TUNEL و رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین ائوزین (H&E) برای شناسایی آپوپتوز، نکروز سلول‌ها در هیپوکامپ استفاده شد. همچنین، سطوح بیومارکرهای استرس اکسیداتیو بافت هیپوکامپ نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که قرار گرفتن در معرض زایلن با کاهش معنی‌داری در حافظه فضایی و فعالیت آنزیم-های CAT، TAC، SOD و GPx نسبت به کنترل همراه بود (05/0 >P). همچنین، زایلن به طور معنی‌داری سطح اضطراب، MDA و آپوپتوز هیپوکامپ را افزایش داد (05/0 >P). تجویز ژل رویال همراه با قرار گرفتن در معرض زایلن باعث بهبود تغییرات رفتاری، فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدانی و آپوپتوز هیپوکامپ شد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ژل رویال با تقویت سیستم آنتی اکسیدانی و جلوگیری از آپوپتوز سلولی از آسیب هیپوکامپ ناشی از زایلن جلوگیری می‌کند.
کلیدواژه ها
زایلن، ژل رویال، هیپوکامپ، اختلالات رفتاری، استرس اکسیداتیو
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر