ارزیابی آناتومی‌ و رادیوگرافی رهیافت‌‌های داخل دهانی و خارج دهانی بلوک عصب آلوئولی پایینی در سگ
کد مقاله : 1233-MVTCONF
نویسندگان
کاوه خزائیل *1، راضیه احمدی2، هادی ایمانی راستابی3، عبدالواحد معربی3، سید آرمان محققی4
1گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز ، ایران
2دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
4دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
چکیده مقاله
برای رهیافت پسین بی‌حسی عصب آلوئولی پایینی در سگ، دو روش داخل دهانی و خارج دهانی مطرح می‌باشد. هدف از مطالعه‌ی حاضر ارزیابی آناتومیک و رادیوگرافی دو رهیافت بلوک عصب آلوئولی پایینی شامل رهیافت خارج دهانی و داخل دهانی در سگ بود. در این مطالعه از 10 قلاده سگ نر نژاد مخلوط بالغ با محدوده‌ی وزنی مشابه استفاده ‌شد. پس از دریافت آرامبخش، سر سگ‌ها به صورت دو طرفی مورد تزریق قرار گرفت به گونه‌ای که رهیافت داخل دهانی در تمامی ‌نمونه‌ها در سمت چپ و رهیافت خارج دهانی در تمامی ‌نمونه‌ها در سمت راست تزریق می‌شد. در تمام رهیافت‌ها از 5/0 میلی‌لیتر ترکیب محلول متیلن‌بلو %1، ماده حاجب آیوهگزول و داروی بی‌حسی بوپیواکایین (5 میلی‌گرم/کیلوگرم) استفاده گردید. پس از اتمام تزریق، بلافاصله از هر رهیافت رادیوگراف در نما‌های مایل جانبی دهان باز و نمای پشتی شکمی گرفته شده و میزان و نحوه‌ی انتشار ماده حاجب در تصاویر مورد بررسی قرار گرفت. بدین ترتیب، میزان طول و عرض پخش شدگی ماده حاجب در رادیوگراف‌ها بررسی گردید. پس از انجام رادیوگراف، آسان کشی حیوانات انجام شد و سپس ناحیه مورد نظر در هر رهیافت، تشریح شده و مورد بررسی و تصویر برداری با دوربین دیجیتال قرار گرفت. در این مطالعه در 70 درصد از نمونه‌‌های روش داخل دهانی، تزریق موفقیت آمیز بود درحالی که تزریق در رهیافت خارج دهانی در تمامی نمونه‌‌ها با عدم موفقیت همراه بود. نتایج این مطالعه نشان داد تزریق داخل دهانی برای بی‌حسی عصب آلوئولی پایینی در سگ مناسب‌تر از رهیافت خارج دهانی می‌باشد،
کلیدواژه ها
عصب آلوئولی پایینی، دندان، بی‌حسی موضعی، سگ، رادیوگرافی
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر