| مروری بر سخت‌زایی و مدیریت آن در سگ |
| کد مقاله : 1176-MVTCONF |
| نویسندگان |
|
سید علی موسوی نیا *1، کتایون اسکویی زاده2، مهرشاد صادقیان3 1دانشجوی دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران 2گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد 3دانشجوی دامپزشکی ، دانکشده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد ، ایران |
| چکیده مقاله |
| سخت‌زایی در سگ‌ها و گربه‌ها به‌خوبی توصیف نشده و در نژادهای مختلف این دو گونه به شدت متفاوت است و شیوع 5 تا 7 درصد دارد(1). در موارد اینرسی اولیه رحمی که زایمان آغاز نمی‌شود، به صاحبان توصیه می‌شود که از طریق ورزش یا تحریک دیواره پشتی واژن (feathering) سعی در ایجاد انقباض کنند(2). این روش شامل تحریک واژن برای تحریک انقباضات است. سگ‌های ماده‌ای که دچار این مشکل می‌شوند معمولاً هوشیار بوده، دمای بدن طبیعی دارند و گردن رحم آن‌ها باز شده اما به دلیل عدم انقباض رحم، هیچ علامتی از زایمان ندارند. پیش از آغاز درمان دارویی، باید هرگونه انسداد در کانال زایمان را رد کرد. مداخلات دارویی شامل محلول‌های کلسیم، اکسی‌توسین و اسپاسمولیتیک‌های رحمی مانند vetrabutine hydrochloride هستند(3). کلسیم به‌ویژه مهم است، زیرا به انقباضات عضلانی کمک می‌کند و کمبود آن می‌تواند زایمان را به تاخیر بیندازد. با این حال، تزریق وریدی کلسیم با خطراتی مانند آریتمی قلبی همراه است و تنها در موارد هیپوکلسمی شدید که با سفتی یا اسپاسم عضلانی مشخص می‌شود توصیه می‌شود(4). دوز اکسی‌توسین متفاوت است، به طوری که سگ‌های ماده 10-12 واحد بین‌المللی به صورت وریدی، یا دوزهای کمتری به صورت عضلانی یا زیرجلدی دریافت می‌کنند. ممکن است نیاز به تکرار اکسی‌توسین باشد اگر دوزهای اولیه بی‌اثر باشد. با این حال، در صورت عدم پاسخ به درمان پس از دومین تجویز اکسی‌توسین، باید توله‌ها به سرعت با کمک ابزارهای زایمان یا از طریق سزارین به دنیا آورده شوند تا از عوارضی مانند جدایی زودرس جفت و بسته شدن گردن رحم جلوگیری شود(2). |
| کلیدواژه ها |
| سخت‌زایی، سگ، درمان دارویی، مدیریت، زایمان حیوانات خانگی |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |
