تأثیر تجویز هورمون آزادکنندۀ گنادوتروپین و دوزهای کم یا زیاد هورمون گنادوتروپین کوریونیک انسانی در زمان تلقیح مصنوعی بر عملکرد تولید مثلی گاوهای شیری

کد مقاله : 1104-MVTCONF

نویسندگان

محمد مشایخی1، مجتبی گلی *2 1دانش آموخته 2دانشگاه رازی

چکیده مقاله

تأثیر تجویز GnRH و دوزهای کم یا زیاد hCG در زمان TAI روی عملکرد تولید مثلی گاوهای شیری بررسی گردید. تعداد 47 رأس گاو زایش 2 تا 5 در روزهای 1 ± 55 دورۀ شیردهی با آوسینک بعلاوۀ کارگذاری داخل واژنی CIDR بین روزهای صفر و هفت برنامه همزمانسازی شدند. دام‌ها در زمان TAI بطور تصادفی به چهار گروه اختصاص داده ‌شدند: 1) GnRH (n=11): تجویز μg 25 GnRH. 2) hCG1650 (n=12): تجویز IU 1650 hCG؛ 3) hCG3300 (n=12): تجویز IU 3300 hCG. 4) CON (شاهد؛ n=12): تجویز 5 میلی‌لیتر سالین نرمال. تخمدان‌های دام‌ها در روزهای 9، 10، و 11 بعد از شروع برنامه جهت ثبت فولیکولهای دارای حداقل قطر ≤ 8 میلی‌متر و وقوع تخمک‌گذاری و رحم دامها در روزهای 30 و 60 بعد از انجام TAI جهت ثبت نرخهای گیرایی و آبستنی به روش سونوگرافی معاینه شدند. نمونۀ خون از تمام دامها جهت سنجش غلظتهای پروژسترون در روزهای صفر، 6 و 12 بعد از TAI اخذ شد. بر اساس نتایج، اگر چه تجویز گنادوتروپینها موجب بهبودی عددی نرخ گیرایی و آبستنی به میزان 41.7-16.7% در مقایسه با سالین شد، اما تفاوتی در غلظتهای پروژسترون و نرخ‌های گیرایی و آبستنی در بین گروهها مشاهده نگردید. وقوع تخمکگذاری در گروه hCG3300 بیشتر از گروه CON بود (P<0.05). در خاتمه، نتایج این مطالعه نشان داد تجویز GnRH یا hCG، صرف نظر از دوز کم یا زیاد، در زمان TAI در گاوهای همزمان شده با برنامۀ آوسینک بعلاوۀ CIDR موجب بهبودی معنی دار نرخهای گیرایی و آبستنی در گاوهای شیری شیرده نمیشود.

کلیدواژه ها

تلقیح در زمان معین، عملکرد تولید مثلی، هورمون آزادکنندۀ گنادوتروپین، هورمون گنادوتروپین کوریونیک انسانی، گاو شیری

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر